
Cumha an Fhile 1 Ní féidir dul siar go laethanta dubh agus bán m`óige, gidh
gur shiúil me móinfhéir Lann Abhaigh arís inniu, chun sult a bhaint as lá samhraidh mar a dhéanainn fadó, Leis an
ghrian ar mo dhroim agus scáth s`agamsa ar an uisce mar ba ghnáth, Cá ndeachaigh laethanta an tsamhraidh ud? le Gile an lae do mo dhalladh cois abhainn láinne, Ba linne glaise na bpáirceanna,gorma
na spéire, Agus doimhneacht an tsrútháin. Ach ní do na bricí geala níos mo an tuisce íseal truaillíthe, Agus ní
domsa a thuilleadh níos mo iascaireacht a dhéanamh le mo chairde, Ná ár dtínte a lasadh ag Bóthar an Chora le díochas
an lae úd ag preabarnaigh I mo chluasa, Agus ar feadh seal gairid inniu mhothaigh mé uaim go mór iad agus mé I m`aonar
gan chara, gan slat iascaigh.


|